84.Z TRZEWI (WPIS ABSOLUTNIE NIESPONSOROWANY)

Bożeny nie znam osobiście. Ale wymieniamy się mailami i pozytywną energią. Bo czuję jakąś więź z nią. Połączyła nas miłość do książek – poznałam ją dzięki Z Kafką nad morzem i dzięki Małej Kurce. To absolutnie nietuzinkowe wydawnictwo – wydają książki oryginalne, piękne, niebanalne – w treści, ale też prześlicznie wydane... A do tego załoga to ludzie myślący, inteligentni, pełni psotnego humoru i pozytywnie patrzący na życie. Długo między sobą z Bożeną milczałyśmy. Mnie pochłonęła Majka. Ale ostatnio zauważyłam zapowiedź „Babci Rabuś” i napisałam do niej, że cieszę się, że działają, że są, że istnieją, a już najbardziej się cieszę, że spojrzeli na Dzieci i postanowili parę piórek Małej Kurki podarować właśnie im. A ona mi na to: „E tam działamy... wszystko to działa z miłości do książek i jest okupione takimi ofiarami, że szkoda gadać.” I jeszcze, że jeśli nic się nie zmieni, to będzie ich ostatnia książka...

A ja tak lubię ich stronę. Zupełnie niestandardową. I lubię ich trailery...

I ten do „Babci Rabuś” też...

Katarzyny z Tako nie znam – wymieniłyśmy po jednym mailu. Napisała, że książka obrazkowa w Polsce to nisza. A ja dośpiewuję, że mimo artyzmu ich książek, mimo niesamowitej dbałości o to, co wydają, mimo ogromnej pracy, jaką wkładają w wydanie każdej pozycji, mimo że proponują naprawdę Piękno przez duże P, nie mogą pozwolić sobie na zrealizowanie porządnej akcji marketingowej – nie stać ich. „Na razie nasza działalność wydawnicza jest działaniem z pogranicza biznesu i akcji społecznej propagującej książkę obrazkową jako jedną z pierwszych form kontaktu dzieci ze sztuką.” A ja drżę, że jeśli zabraknie takich wydawnictw, to pozostaną potworki, potworne książki wydające, od których Dzieci mogą mieć w nocy koszmary zamiast pięknych snów. 

To nie jest refleksja sponsorowana. To refleksja nad kondycją Naszego świata...

Biorę w księgarni do ręki dwie książki – twardostronicowe, idealne dla Majki. Jedna kosztuje 2,50 i boję się rysunków, które z niej straszą. Druga kosztuje 12,50, ale narysował ją artysta. Obserwuję z boku Babcię z wnuczkiem, która waży na dłoni obydwie – wiadomo, która ląduje w koszyku... Mimo tęsknego spojrzenia na tę drugą. Niby dobrze, że chociaż coś. Ale jak kształtować poczucie gustu Dziecka, jak nauczyć go odróżniać sztukę od nie/sztuki? A może wcale nie trzeba? Może lepiej nie trzeba, bo potem nie będzie miał 12,50 na twardostronicową książkę dla swoich Dzieci...

Strasznie mi, źle mi, z trzewi moich krzyk. Bo świat ten jakiś jest od końca. Okrągły, więc paradoks goni paradoks i puka mu w plecy (nakręca się też spirala – ludzie nie kupują pięknej literatury, bo jest droga, a jest droga, bo nie kupują – w skrócie i w uproszczeniu oczywiście).

I pozostaje mi trzymać kciuki do zbielenia knykci – Za Tako, za Małą Kurkę, za Ambelucję...

Jeszcze Polska...

i tak dalej...