161.DODAJ DO ULUBIONYCH

SŁUCHOWISKO Z SERII „OPOWIEŚCI ZE STAREGO RADYJKA”

„PAN LENIWIEC I PANTOFELEK KOPCIUSZKA”

TEKST MAGDALENA SZKUDLAREK

MUZYKA TOMASZ GARSTKOWIAK

WYSTĘPUJĄ: MAGDALENA ŻULIŃSKA, JACEK MAJAK, KATARZYNA DAŁEK, WIOLETA KARPOWICZ, JACEK LABIJAK, HANNA MIŚKIEWICZ

[Ten post miał prawdziwe pecho-nieszczęście. Miał się pojawić 13 lutego na Światowy Dzień Radia, ale mój internet jakiś znudzony, pojechał sobie na wakacje – raz się pojawiał, raz znikał i często wpierał Małej Ka(f)ce, że jest wirusogenna, choć nieprawda to całkowita była. Ale dotarł, już jest, a ja się cieszę, bo nie mogłam się doczekać, żeby powiedzieć o...]

...Przekraczasz próg biblioteki. Masz całą listę książek i choć zwykle świetnie się orientujesz, gdzie co leży, to bibliotekarz wie to dużo lepiej, a Tobie się spieszy. Musisz koniecznie posiedzieć w czytelni, a Twoja córka koniecznie chce już iść. Wołasz więc zagubionego wśród regałów bibliotekarza, ale w końcu odnajdujesz go zwisającego wśród książek, bardzo zaspanego, jakby wrócił z innego świata. Pan Leniwiec jest naczelnym bibliotekarzem. I jest ni mniej ni więcej tylko leniwcem.

Gdy mama przegląda stos książek, Ela zagląda do bajek. Niby czytała już każdą z nich, niby zna na pamięć zakończenia, ale przecież bajka zawsze jest dobra na mamo-czekanie. Więc otwiera jedną z ulubionych ksiąg. A z niej wypada list. Zza ramienia Eli Pan Leniwiec, wcale nie leniwie, pyta, z którego miejsca wypadła wiadomość. Bo to jest list SOS, wezwanie, alarm. Z Kopciuszka...

Chwytają się więc za ręce – zdezorientowana Ela i pewny siebie Pan Leniwiec, wskakują do książki – Ela ze zdumieniem, a Pan Leniwiec z wdziękiem i lądują wprost w „Kopciuszku”. A tam zamieszanie!

Bo zginął pantofelek!

I bajka nie będzie się mogła odbyć i dzieci, gdy otworzą książkę w miejscu, gdzie ostatnio skończyły czytać, nie zobaczą ciągu dalszego – może jedynie strapionego księcia i zezłoszczonego Kopciuszka? Albo nic? Może się zniechęcą i już nigdy więcej nie sięgną po żadną bajkę?

Pan Leniwiec to taki człowiek do zadań specjalnych – na przykład do odnajdywania zagubionych pantofelków, które powinny mieć swoje nienaruszalne miejsce w bajce. I do ratowania fabuły. I do wszelkich potknięć i nieszczęść, które mogą generować bajki. A przede wszystkim do tego, żeby dzieci mogły bez przeszkód czytać książki.

Jestem zauroczona tą historią! Świetny Pan Leniwiec, bystra Ela, Kopciuszek, co nie do końca jest taki, jak się o nim sądzi i jej dwie siostry, które w rzeczywistości są jej najlepszymi przyjaciółkami, Śnieżka, która zaprasza na ciasto w przerwie od przegryzania zatrutego jabłka, Królowa Śniegu, co ma wielki zamek i fajrant latem, bo nikt nie chce w wakacje o niej czytać, Baba Jaga i niesforna Małgosia, co ledwo zdąża do bajki i wilk, który najchętniej przesiaduje u Królowej Śniegu zajadając się lodami. Świetnie zagrane – z uczuciem, z werwą, z iskrą i z zapałem. Dokładnie tak, jak brzmieć powinny słuchowiska dla dzieci. W dzieciństwie miałam swoje ulubione, na kasetach jeszcze, które w starym radyjku chodziły na okrągło, rozciągając taśmę do granic słuchalności. Znałam na pamięć każde zdanie. „Pana Leniwca” będę zaś grać Majce – już przesłuchany dwa razy*, już kolejne dwa w planach...

I tylko mam cichą nadzieję, że to nie koniec, że jeszcze jakaś bajka wezwie Pana Leniwca, że na przykład w Dzieciach z Bullerbyn jakiś alarm zadzwoni, albo w Pippi, albo w Akademii Pana Kleksa!

* a przy słuchowiskach można na przykład malować po kartonach rozłożonych na podłodze...

[Płytę wygrało nam Stare Radyjko – dziękujemy!]