34.KARTONY RAZ. MAJKA WSIADA DO POCIĄGU (CZYLI TUWIM PO RAZ PIERWSZY)

JULIAN TUWIM

„LOKOMOTYWA”

G&P OFICYNA WYDAWNICZA, 2007

ILUSTROWAŁ JAN MARCIN SZANCER

[Przegląd kartonów* ulubionych i mniej]

„Lokomotywę” w wersji rozkładanej znalazłam na półce księgarni przy okazji wizyty w tejże w drodze od lekarza, gdy miałam już wielki i ciężki brzuch. Nie mogłam sobie odmówić. Nie mogłam odmówić Majce, która już wisiała głową w dół od ładnych kilku chwil i która miała wychodzić lada moment.

Teraz ta książeczka jest największym hitem – rozkładam ją wokół Majki, a ona jest zachwycona – chodzi po pociągu, zagląda coraz do innego wagonu, ślini atletów i sześć fortepianów... A ja póki co nie mam dość czytania. Uważam ten wiersz za największe arcydzieło poezji dziecięcej... Gdy go czytam na głos, słychać, jak ciężka i nieruchawa jest lokomotywa, jak skrzypi, jak bucha gorącą parą, jak nierealnym wydaje się, że kiedykolwiek ruszy i pociągnie za sobą czterdzieści wagonów! A potem nagle dzieje się i coraz szybciej, coraz szybciej... nie dogonimy już pociągu, który „Tak to to, tak to to, tak to to, tak to to!...” mija nas rozpędzony, rozogniony, pełen żaru, prędkości, mocy... Mija nas, a my znowu obracamy książeczkę na drugą stronę i oglądamy kolejną lokomotywę, która „ciężka, ogromna i pot z niej spływa” i wydaje się, że nigdy nie ruszy z miejsca...

* nasze książeczki z twardymi stronami, idealne dla małych rączek – kartki nie przecinają paluszków, jak to zrobił „Pomelo” (ale na pewno niechcący!) i idealne do obgryzania!