27.O RYTUAŁACH

„POCZYTAJ MI MAMO. KSIĘGA 1”

NASZA KSIĘGARNIA, WARSZAWA 2010

TOM ZAWIERA:

Danuta Wawiłow Daktyle (il. Edward Lutczyn)
Sławomir Grabowski i Marek Nejman Noc kota Filemona (il. Julitta Karwowska-Wnuczak)
Janina Porazińska Niebieska dziewczynka (il. Zdzisław Witwicki)
Helena Bechlerowa Kolczatek (il. Danuta Przymanowska-Rudzińska)
Sławomir Grabowski i Marek Nejman Wilczy apetyt (il. Julitta Karwowska-Wnuczak)
Danuta Wawiłow Chcę mieć przyjaciela (il. Zbigniew Rychlicki)
Sławomir Grabowski i Marek Nejman Cień pradziadka (il. Julitta Karwowska-Wnuczak)
Helena Bechlerowa Przygoda na balkonie (il. Maria Orłowska-Gabryś)
Joanna Papuzińska Agnieszka opowiada bajkę (il. Anna Stylo-Ginter)
Helena Bechlerowa Zaczarowana fontanna (il. Elżbieta Gaudasińska)

Rytuały są jak małe znaki drogowe. Mówią do Dziecka o tym, co się zaraz wydarzy. Bo w życiu jest tak, że trzeba mieć trochę niespodziewanego i zaskakującego, żeby się nie nudzić. Ale też jest tak, że trzeba mieć coś stałego, żeby móc się tego chwycić i trzymać, nie wypuszczając z rąk. Po to są rytuały. Żeby wiedzieć, żeby mieć pewność, żeby czuć się bezpiecznie.

Nasze wieczorne „do łóżka kładzenie” zaczyna się w łazience. Od masażu. Potem jest kąpiel, gaworzenie z Tatą podczas ubierania w śpiochy, czasem śpiewy, a czasem ciche śmieszki. Potem kolacja. I bajka. I kołysanka. A po śpiewaniu w łóżeczku już czeka sen. Miękki, dobry, delikatny.

Do „bajek rytualnych” doskonale nadaje się seria „Poczytaj mi mamo”. Krótkie, ale nie za krótkie. Wyraziste, mocne ilustracje. Różnorodność. Trochę poezji, a trochę prozy. Co wieczór niespodzianka. Co wieczór zgadywanka.

Dla mnie to sentyment. To bursztyny, które znajduje się dość nieoczekiwanie, spacerując w niedzielny poranek nad morzem. To czterolistne koniczynki w morzu traw. To połyskliwy grosik na szczęście, co nagle ląduje pod twoim butem.

Pamiętam niemal wszystkie bajki z tego tomu (nie znałam „Zaczarowanej fontanny”). Są moimi fotografiami z dzieciństwa. Moja ukochana „Agnieszka opowiada bajkę”, która do tej pory została w moich zbiorach. „Noc kota Filemona”, którą dostałam na urodziny – i tylko w pamięci zatarło się kto ją przyniósł... „Daktyle” z rysunkami, które zawsze budziły we mnie niejaki niepokój... „Chcę mieć przyjaciela” - zawsze podobały mi się sukienki bohaterek, fantastyczne balony z gumy do żucia (pewnie z nieodżałowanego Donalda...) i imię lalki – Petronela...

Majka za to najbardziej pokochała „Przygodę na balkonie” - wgapiała się w ilustracje Marii Orłowskiej-Gabryś z namaszczeniem. Bo piękne są i tyle...