673. CZY CIPKA JEST OK?

AGNIESZKA KACPRZYK

„SKĄD JESTEM?”

WYDAWNICTWO ALBUS, POZNAŃ 2020

ILUSTROWAŁA MARIANNA SZTYMA

Jakiś czas temu na grupie Porozmawiajmy o książkach rozgorzała dyskusja o cipce. Czy cipka jest okej? A może to wulgaryzm? Czy cipka to to samo co wagina? A czy siusiak jest okej? A może zostać przy bezpiecznym „kuciap” i „kuciapka”?

Ania z Zabawkatora zaleciła ćwiczenie – usiądź przed lustrem, koniecznie z filiżanką z porcelany i powiedz na głos parę razy „cipka”. Oswojone? Nie? To jeszcze raz, i jeszcze, i jeszcze. Gdy już się z „cipką” oswoisz, to możesz zacząć czytać „Skąd jestem?” swojemu dziecku. Bo „cipki” tu jest dużo, bo jest zupełnie naturalna, bo to część ciała kobiety, przez którą na świat wychodzi dziecko.

Jak opowiedzieć o cudzie narodzin, nie spłycając, nie infantylizując, ale tak, żeby było zrozumiale dla dziecka i do tego pięknie? Na przykład właśnie tak, jak Agnieszka Kacprzyk.

Często rozmowy o tym, skąd się biorą dzieci, zaczynają się od rodzeństwa. I tak jest też tym razem – Leoś będzie miał siostrzyczkę. Więc mama zaczyna opowieść o tym, jak siostrzyczka w ogóle trafiła do jej brzucha, co tam teraz robi, co je i jak wydostanie się na zewnątrz. Widać, że te rozmowy toczą się przez cały okres ciąży (mam ma coraz większy brzuch), że co chwilę coś nowego przychodzi do głowy Leosiowi. A mama jest gotowa odpowiedzieć na każde pytanie. I mówi o wszystkim bardzo obrazowo, porównując. Na przykład penis jest magazynkiem z nasionkami, macica, w której rośnie dziecko jest powiększającym się balonikiem, a cipka jest rozciągliwa, jak gumka do włosów, dlatego dziecko może wyjść na świat właśnie przez nią. Doceniam bardzo te porównania, bo przecież cały proces stawania się nowego człowieka jest taki niepojmowalny umysłem! Dla mnie to wciąż wielkie wow! Niby mieści się medycznych określeniach, w wyliczeniach, ale to coś tak niesamowitego, że brak mi słów. I jak to opowiedzieć dziecku? Bez tych słów? A jak ma to pojąć ono, które widziało tyle mniej? Dlatego tak bardzo te porównania były potrzebne – do rzeczy znanych dziecku na wylot, do balonika, do gumki, do nasionka, do zamka w drzwiach i klucza, który do niego pasuje…

Trochę tylko mnie „siusiak” zawiódł, bo „penis” jest chyba bardziej oswojony niż „cipka”, a tu nie występuje. Ale za to rozczulił pępek, jako przypominajka więzi z mamą i tatą (piękne, wielkie wzruszenie!). Pełna jestem spokoju o czytelników tej książki – małych i dużych. Bo jest delikatnie, nastrojowo i ze smakiem. Ale nie byłoby takiej aury spokoju i piękna nad tą książką, gdyby nie ilustracje Marianny Sztymy. Pomysłowe i wysmakowane. Rekomendowane także dla wrażliwców!

Skrótem: co tu dużo mówić: cipka. A od cipki mamy i siusiaka taty zaczyna się dziecko. Prosto, z wyczuciem napisana książka o tym, skąd się biorą dzieci, którędy wchodzą do brzucha i jak się stamtąd wydostają, o tym, co to jest ta pępowina i co dziecko robi zanim się urodzi. Ślicznie ilustrowana. Autorka użyła pomysłowych porównań, dzięki którym z tematem poradzi sobie najmłodsze dziecko (i każdy wstydliwy rodzic!).

Majka (jednym zdaniem): bardzo prosto i łatwo w tej książce wszystko opisali. I dobrze, że to mama opowiada.