76.47 RAZY

PRZEMYSŁAW WECHTEROWICZ

„PROSZĘ MNIE PRZYTULIĆ”

AGENCJA EDYTORSKA EZOP, WARSZAWA 2013

ILUSTROWAŁA EMILIA DZIUBAK

Jednego dnia postanowiłam sprawdzić i policzyłam. 47 razy.

Tyle było przytulasów między mną a Majką.

Ale to było zanim wróciłam do pracy. Teraz jest dużo mniej, ale są intensywniejsze. Właściwie to jeden wielki przytulas. Od chwili, gdy wejdę do domu i skleimy się ze sobą, z przerwą na to, gdy zdejmuje kurtkę i zielony szal, który noszę na znak protestu wobec żółknięcia liści.

Od przytulania się rośnie.

Od przytulania się wzmacniają kości.

Od przytulania pewność siebie obejmuje oczy, ręce i nos.

Od przytulania na pewno dzień staje się bardziej udany, niż gdyby obyło się bez.

Tak samo myśli Tata Niedźwiedź. Proponuje synkowi przytulanie, żeby poprawić dzień, poprawić humor, poprawić jakość życia. I to działa. Niedźwiadek więc wpada na pomysł, że trzeba rozdać przytulanie mieszkańcom lasu. Więc idą, ramię w ramię z Tatą Niedźwiedziem i przytulają – Bobra, Łosia, Pana Leśniczego, nawet Anakondę. Wszystkich mieszkańców lasu, odhaczając każdego w myślach. I sprawiając, że słońce świeci mocniej i że każdemu dzień płynie trochę milej i trochę przyjemniej.

Ale na końcu okazuje się, że jednak o kimś zapomnieli, kogoś nie przytulili – i trzeba bardzo szybko to naprawić!

Ta książka podoba mi się z kilku powodów. Jeden jest taki, że chętnie przytuliłabym Emilię Dziubak. Jej ilustracje są stworzone po to, by ludziom umilać dzień – są jak dobre przytulenie, jak mocny uścisk z samego rana, jak dawka pozytywnej energii, zamknięta w kapsułkach kolorów, kresek i faktur.

Po drugie to książka żartobliwa, pełna luzu i swobody, taka do hapsnięcia w prawie-jesienne popołudnie, gdy zapalają się już lampy, gdy gaśnie słońce, gdy trzeba czegoś ciepłego i dobrego na przetrwanie wieczoru. Miła, przyjemna, pozytywna. I można też zaprząc do czytania Babcię, a samemu poudawać Tatę Niedźwiedzia, który w myślach przelicza mieszkańców lasu i załamuje ręce w geście niewiedzy. I koniecznie trzeba pokazać na słuchaczu, jak Niedźwiedzie przytulają Gąsienicę, jak Zające, a jak Wilka.

I tu powód najważniejszy – to książka do przytulania, do bliskości, do wygłupów, do kontaktu ze swoim Dzieckiem, do ogromnej dawki przytulasów. Kolejny pretekst, by złapać swoje Maleństwo i zamknąć je w ramionach. I tym samym dzień sobie umilić, i tym samym dobić do pięćdziesięciu...