46.BLW CZYLI BĄDŹMY LUDŹMI WIARY

GILL RAPLEY, TRACEY MURKETT

„BOBAS LUBI WYBÓR”

(TŁ.ANNA SEKUŁA, ANNA ROGOZIŃSKA, ANNA ZDROJEWSKA-ŻYWIECKA)

MAMANIA, WARSZAWA 2011

GILL RAPLEY, TRACEY MURKETT

„BOBAS LUBI WYBÓR. KSIĄŻKA KUCHARSKA”

(TŁ. ANNA ROGOZIŃSKA, ANNA ROSIAK, KAROLINA ULACHA, RENATA BIAŁAS)

MAMANIA, WARSZAWA 2012

Już nie pamiętam, skąd wiem o BLW. Zaczęłam się interesować rozszerzaniem diety niemowląt już jakiś czas temu, przestraszona tabelami odżywczymi i smakiem „słoiczków”, które ponoć nie mają smaku. Najpierw trafiła do mnie książka kucharska, wygrana w konkursie.

Potem zdobyłam już egzemplarz książki o samej metodzie, jej założeniach, zaletach, wadach i trudnościach. Pochłonęłam, przyklejając mnóstwo kartkopamiętaczy i notując to, co było dla mnie ważne.

Spojrzałam na Majkę i zadecydowałam: „Próbujemy!”.

Nie chcę tu opisywać metody – jest na tyle kontrowersyjna i na tyle „modna”, że można o niej usłyszeć wszędzie. Ja proponuję parę słów, moich prywatnych:

• Najważniejszą rzeczą, którą zakłada metoda BLW, wydaje się dla mnie fakt, że jemy wspólne posiłki z dzieckiem, o tej samej porze i najlepiej to samo, co ono. Z tym „to samo” czasem się nam nie udaje. A to dlatego, że w przypadku Majki nie mogę używać soli i cukru, no i póki co mleka krowiego. A jeśli chodzi o sól (i cukier też...) dopiero uczę się z niej rezygnować. Wszelkiego rodzaju zioła mogą być używane, ale ja jeszcze nie do końca jestem przekonana, że ziemniaki z bazylią to to samo, co ziemniaki z solą. Ale się uczę, z mozołem, na razie bez większych sukcesów, ale się uczę... W założeniu metoda ma pomóc całej rodzinie odżywiać się zdrowiej. Więc z zapamiętaniem pałaszujemy na zapas wafelki i czekoladę. Przecież potem nie powiem Majce, że ja mogę, a ona nie – teraz jeszcze działa!
• Gdy mówię komukolwiek, że stosuję taką metodę, od razu pada pytanie – a nie zakrztusi się? NIE! Majka je z nami już (dopiero!) miesiąc, a do tej pory raz jej się to zdarzyło – gdy ugryzła za duży kawałek jabłka ze skórką i skórka wpadła jej „nie do tej dziurki” - poradziła sobie doskonale, pocharczała i wypluła!

• Pomijamy etap papek, etap karmienia łyżeczka – według autorek rodzi to złe nawyki żywieniowe i jest po prostu niepotrzebne – ja sama widzę, że to prawda! Majka zupełnie dobrze sobie radzi z jedzeniem – oczywiście na razie nie sztućcami, w ruch idą paluszki, ale kombinuje, uczy się rytuału jedzenia, uczy się konsystencji, smaków, zapachów, uczy się, jakie jedzenie jest w dotyku. Dużo się nim bawi, ale też od początku dość dużo trafia do brzuszka – nie wiem ile, bo to niepoliczalne (tak samo, jak przy karmieniu piersią), ale widzę, ze wychodzi drugą stroną ;-)
• Jasne, BLW jest bałaganiarskie i czasem to zniechęca do posadzenia dziecka z nami przy stole – do prania będzie śliniak i body, będzie do wytarcia krzesełko, ściana i podłoga, do wymycia zabrudzone łapki, buzia i włosy, w które wtarły się rozpuszczone chrupki kukurydziane albo brokuł. Ale mobilizuję się, bo to moja obrona przed „słoiczkami”, których boję się (smakowo, finansowo, zdrowotnie) i wiem, że za jakiś czas Majka usiądzie z nami do stołu i brokuł wyląduje tylko w buzi. Trzeba tylko mieć wiarę – i, nie przeczę, cierpliwość!
• Dajemy dziecku wybór, dajemy różnorodność, dajemy dużo smaków, nie bojąc się, odrzucając przeświadczenie, że smak ostry to tylko dla dorosłych, a dzieci lubią słodkie. Moja Majka „zaliczyła” już cała gamę produktów, od chleba, który bardzo lubi, poprzez pastę jajeczną z czubrycą, paprykę i kurczaka, po ogórki kiszone, które są jej ulubionym „daniem” na równi z jabłkiem i długimi chrupkami kukurydzianymi, które idealnie mieszczą się w dłoni. To fantastyczne, że cokolwiek przed nią położę na tacy, ona tego spróbuje, że nie odrzuca z góry, nie zamyka się, nie stawia bariery, jest ciekawska, zainteresowana, w jedzeniu zakochana.
  
  
  
  
  
  
  
  

I ostatnimi czasy jesteśmy absolutnie zafascynowani tematem „Majka przy stole”, ukradkiem, albo całkiem jawnie pstrykamy zdjęcia i ślemy Dziadkom, żeby zobaczyli, jak Majka obgryza całe jabłko, albo jak wcina naleśniki. I Dziadek kupuje zakręcone chrupki, a Babcia rozmyśla, jaki ryż najlepiej ugotować, choć gdy pierwszy raz wspomniałam o BLW, niemal widziałam, jak po drugiej stronie słuchawki telefonicznej łapie się za głowę i pyta: „A nie zakrztusi się? I tak je rękami?”